Podobnie jak w przyrodzie obumarła materia stanowi pokarm dla innych organizmów, tak w „życiu” pomników można zaobserwować zjawisko recyklingu. Dotyczy to zarówno sfery idei, jak i formy oraz tworzywa. Niejednokrotnie artyści zgłaszali ten sam projekt na konkursy organizowane przez różne władze dla uczczenia antagonistycznych bohaterów. Na starych cokołach budowano nowe pomniki, a kamienie, z których wzniesiono jedne, stały się budulcem dla innych. Czasem rozkład materii jest jednak nieodwracalny – przepalony marmur obraca się w pył, kruszy się zardzewiała stal, w szczelinach betonu czy piaskowca pojawiają się porosty i glony, następnie mszaki, paprotniki i rośliny kwiatowe, a w końcu drzewa, których korzenie dokonują dzieła zniszczenia.